Reizen is ook: thuis komen!

Zo lieve mensen, dat duurde even... eerst een lege batterij in de laptop en toen de reis naar huis. Ondertussen alles opgeladen, ik zelf nog niet helemaal maar daarover straks.

De laatste 2 dagen in Kalkbay waren heerlijk zonnig, en daar heb ik volop van genoten, vooral nog veel op de mooie witte strandjes gezeten.

Net voordat mijn taxi naar de luchthaven komt, zit ik nog even op het balkon van het hotel te mijmeren en naar de oceaan te kijken.

En daar krijg ik me toch een mooi cadeau: eerst dacht ik dat de wind aantrok, want recht voor me uit zag ik witte schuimkoppen, maar daar begon het te spartelen. Dit heb ik nooit eerder gezien, een groep dolfijnen begon me daar toch te spelen, springen, duiken, in een prachtige eenheid met elkaar, schitterend in de zon. Ik moest steeds m'n tranen snel weg vegen om toch vooral goed te kunnen zien. Wat een geschenk, wat een afscheid. Nu ik het opschrijf, heb ik nog kippenvel. Dit moest zo zijn.

De natuur, die ik zo bewonderd heb hier, voert de boventoon!

En dan is de taxi er, een aardige chauffeur uit Zimbabwe afkomstig, en ik hoor weer een indrukwekkend levensverhaal. Al snel zijn we bij de luchthaven en het begint te regenen. Dat kun je ook niet verzinnen na 3 weken zon.

De luchthaven van Kaapstad is heel fijn. Het is er rustig, relaxed, overzichtelijk en vriendelijk. Tijd om nog even rond te kijken en te eten daar.

Omdat ik nog 500 rand (28 euro) over heb, besluit ik dat mnaar even om te wisselen bij het gwk. Ik dacht: dat doe ik even. Maar goed dat ik alle tijd had :-)

De dame achter het glas gaat eerst eens rekenen op haar gemak. Dan heeft ze mijn paspoort en instapkaart nodig. Oké, maar dat is niet genoeg. Ze gaat een kopie maken van mijn instapkaart, van mijn paspoort, vervolgens van het aankomststempel in mijn paspoort, vervolgens - helaas op een andere bladzij - van mijn vertrekstempel. Nou, denk ik, dat schiet niet op, maar dan begint het pas. Ik moet een formulier invullen met de naam en alle gegevens van het hotel waar ik zat... gelukkig heb ik een rekening gevraagd en die zit nog in mijn handbagage. Ook dit formulier kopieert ze nog eens. Dan komt er een papier om in te vullen wat ik wil. Dat had ik aan het begin al gezegd, maar vooruit, invullen. Weer een hele tijd rekenen op die machine, conclusie: ze kan niet precies dat bedrag in euro biljetten uitgeven. Oké, zeg ik je mag me een restant in rand geven

Weer rekenen. Uiteindelijk... we zijn er! Ik krijg 20 euro en wat rand-kleingeld.

Tegen de volgende klant zeg ik: prepare yourself for a big job.

Hij moet lachen, heeft het al mee gekregen.

Reizen is ook geduld, verbazing en wat al niet meer.

Ondertussen staat onze nationale trots al klaar en kunnen we instappen. Bij het opstijgen giet het van de regen! Ik heb een stoel met veel beenruimte gekocht, heerlijk voor de nacht, en ik slaap zowaar een paar uur.

Op Schiphol rolt mijn rode wereldkoffertje als eerst van de band, en de trein staat ook al klaar. Snel een koffie to go en een croissant gekocht, op Schiphol kost dat € 8,50...

Even wennen na 3 weken de beste koffie voor 1 euro!

En dan kom ik thuis. Even wennen, en helaas blijkt al gauw dat ik ziek ben, niet zo weinig ook. Blijkt corona te zijn. Uiteindelljk ben ik aan de beurt dan. Ik geloofde al nooit de verhalen van de luchtvaartmaatschappijen dat de lucht in de vliegtuigen elke minuut wordt ververst. Dat kan niet op 10 km hoogte. Die lucht circuleert.

Heb ondertussen van zoveel mensen gehoord dat ze corona oplopen in het vliegtuig...

Maar niet getreurd, ik voel me stukken beter nu, nog wel een traag tempo en moe, maar dat komt wel goed. Heb vast goed weerstand opgebouwd nu, en mijn gezonde way of life heeft ongetwijfeld bijgedragen aan snel herstel!

Deze week ook een nieuwe verwarmingsketel hier, dus ik zit er warmpjes bij.

Dank jullie wel, dat je deze verhalen met me wilde delen. Veel liefs, en tot de volgende reis!

Mineke

Tenslotte deel ik dit nog graag Green Renaissance–Sharing Ideas, Inspiring Change