La Havana

7 oktober LA HAVANA – de hoofdstad
De zon komt op als we vertrekken vanuit ons hotel richting Havana. De eerste uren van de dag geeft de zon een mooi geelachtig licht en schijnt heel mooi tegen het landschap aan. Het is de kleur licht die wij kennen in NL. Zodra het tegen de middag gaat wordt het zonovergoten, wit licht. Je hebt dan echt een zonnebril nodig, anders doet het pijn aan je ogen.
We rijden richting Varadero stad en vervolgens naar Mantanzas, de hoofdstad van de provincie Mantanzas waar Varadero ook deel van uit maakt.
Mantanzas is een grote stad en leeft vooral van de olie. Cuba heeft hier voor de oliewinning en Joint Venture met Canada. 45% van de olie die Cuba nodig heeft, wordt hier gewonnen, de rest komt uit Venezuela, en dat in ruil voor een aantal artsen van Cuba die in Venezuela te werk worden gesteld. De artsen verdienen niet veel maar voor Venezuela zijn ze goud waard. De kwaliteit van de medische zorg op Cuba is wereldberoemd en bekend.
Human Resources is inkomstenbron nr.1
M.n. Het te werk stellen van medisch personeel in het buitenland levert ze heel wat valuta op. Op dezelfde manier worden veel mensen met andere beroepen in het buitenland gestationeerd en alle verdiensten gaan naar de staat in Cuba, waar iedereen hetzelfde verdient. Ik blijf me afvragen of dit alleen de theorie is. Het is nl. in theorie heel mooi maar we zien dat er niets van klopt.
Natuurlijk wil iedereen in het toerisme werken, want fooien in CUC’s zijn voor de Cubanen een vermogen. Wat me dan weer opvalt is dat de tuinmannen en de schoonmaaksters veel minder kans hebben op fooi. De kamermeisjes en het bedienend personeel dan weer wel.
Of is er een gezamenlijk systeem? Ik denk het niet want juist de schoonmaakster en de tuinman vragen om kleren en spullen (ze vragen niet eens om geld)
Hoe dan ook, wie het ook is, iedereen is vriendelijk en vrolijk en blij met Fidel.
“Het socialisme of de dood” zie je ook langs de kant van de weg 
Overigens is het toerisme inkomstenbron nr. 2, gevolgd door de suiker en de rum op plaats nr. 3
We komen in Havana en voordat we de baai oversteken naar de stad, bezoeken we El Moro, de voormalige Spaanse vesting. Met een prachtig uitzicht op de skyline van Havanna. Het zicht is erg mooi door het mooie weer.
Vanaf het fort El Moro hadden de Spanjaarden goed zicht op zee en konden ze hun aanvallers afweren. Wat zal hier fel gevochten zijn… Er waren altijd letterlijk kapers op de kust, Cuba was in trek bij de kolonialisten!
In de skyline van Havana is het oude en het nieuwe gedeelte goed te onderscheiden. De oude stad is goed bewaard en al het nieuwe moest dus wel op een andere plek.
We rijden door de tunnel onder de rivier door en zo komen we in het nieuwe deel van Havanna. Er is een prachtige ruime Boulevard. We bezoeken wat pleinen en gebouwen die allemaal zeer de moeite waard zijn maar waarvan ik de namen niet zo snel kan onthouden.
Het leuke is dat we heel de dag een vrouw met filmcamera bij ons hebben die de hele trip vast legt. (Inmiddels hebben we deze film in ons bezit) Dit is wel een oplossing want al rond wandelend bedenk ik dat ik hier wel een week kan zijn.
Het is een grote stad met de allure van een wereldhoofdstad. En dan met weinig auto’s, wel de vrolijk gekleurde oldtimers. De atmosfeer is hier bijzonder aangenaam.
Ondanks de rommelige bouw en de ietwat vergane glorie, vind ik dit de mooiste stad die ik tot nu toe heb gezien en dat wil wat zeggen.
De oude stad is mooi onderhouden, veel koloniale gebouwen in Spaanse stijl, soms is een huis volledig geïnspireerd op het Alhambra. Ook hier kun je weer vragen: “Hoe duur was de suiker?” Wat een extreme rijkdom is hier geweest. Kasten van huizen voor 1 familie en ik schat dat ze 50 slaven nodig hadden om dit gaande te houden. Al deze gebouwen worden nu gebruikt als musea en openbare gebouwen.
Bijzonder dat het allemaal bewaard is gebleven in de revolutie. Als je zo uitgebuit en vernederd bent had je ook alles kapot kunnen slaan. Maar dat doen de Cubanen niet. Ze zijn voor duurzaamheid. Je gooit niks weg maar je repareert het. Hier zitten de beste automonteurs van de wereld. Amerikanen die hun oldtimer koesteren, laten de reparaties in Cuba doen.
Zo zijn er veel mooie kanten aan dit land. Wat wij opnieuw moeten leren (duurzaamheid) bestaat hier gewoon nog en spreekt vanzelf.
We bezoeken ook het café waar schrijver Ernest Hemingway vaak kwam. Nu een pracht Grand Café in hotel “Ambos Mundos”
La Havana is een stad waar ik nog een keer naar terug wil!