Een blij weerzien! 17 december 2017
Door: Mineke
Blijf op de hoogte en volg Mineke
17 December 2017 | Nieuw Zeeland, Katikati
17 december 2017 Een blij weerzien!
Vertrekken naar Nieuw Zeeland gaat ook al niet vanzelf. In alle vroegte krijg ik bericht dat de binnenlandse vlucht van Auckland naar Tauranga is geannuleerd. Zonder enige verder informatie. Ik besluit toch maar op de voorgenomen tijd naar de luchthaven te gaan en te zien wat er aan de hand is. In elk geval ben ik al in het land dus links om of rechtsom kom ik er wel.
De yellow bus is weer perfect voor de transfer. Grappig dat deze bus ook stopt bij een plek waar het vol staat met campers. Mensen die hun camper weer inleveren of hun reis starten, worden dus ook keurig vervoerd van en naar het vliegveld met de yellow bus.
Bij de desk van New Zealnd Air weten ze ook helemaal niet waarom de vlucht geannuleerd is. Er blijkt in de middag nog een vlucht te gaan en ik mag mee. Kijk, dat is weer opgelost en alle tijd om een beetje rond te kijken op de luchthaven en een ontbijtje te doen.
Het leuke van alleen reizen is dat je altijd aanspraak hebt. Altijd wel iemand die een praatje begint. Deze kiwi’s versta ik veel beter dan de Australiërs, daar kon ik soms geen touw aan vast knopen en moest vaak vragen hun woorden te herhalen en liefst wat langzamer, ze slikken veel in…
M’n yogamat mag hier niet mee aan de koffer gebonden. Heb ik geen rugzak meer, kan ik die mat weer dragen. Even overweeg ik die mat hier te laten liggen, dat heb ik ook al vaak gedacht van mijn zonnehoed, ook een lastige vracht. Maar elke keer toch weer blij dat ik die dingen nog bij me heb.
Wat een klein vliegtuig, met propellers. Ik heb het niet zo op die kleine vliegtuigjes, denk altijd dat ze van karton zijn. Maar al gauw zit ik te genieten op mijn plekje aan het raam, van het prachtige uitzicht. Dit is zo leuk. Er wordt lager gevlogen en het is stralend weer. We vliegen langs de kust van de Bay of Plenty (alleen de naam al) en daar zijn veel eilanden en schiereilanden, zo mooi. Ik hou nu al van dit land. Dat gevoel had ik trouwens gisteren al toen we gingen landen in Auckland. Zo mooi heuvelachtig, zo liefelijk en groen.
Na 35 minuten vliegen landen we op Tauranga, zo’n lekker klein vliegveld waar ik gelijk mijn koffertje al uit het vliegtuig zie komen. Gewoon met een trap naar beneden en lopen naar het luchthavengebouw. Nou ja, een soort grote loods.
Van ver zie ik Ineke al staan wachten. En als we elkaar zien lijken de 26 jaren die er tussen zitten, weg te smelten. Wat een heerlijk weerzien. Voorlopig zullen we niet uitgepraat zijn.
We rijden door een prachtig mooi landschap naar Katikati waar ze woont. Wat altijd op mijn netvlies zal blijven zijn de enorme blauwe hortensia’s in het wild langs de kant van de weg in de bermen. Allemaal in volle bloei en zo groot, rijen dik. Het herinnert me aan de geboorte van mijn kinderen, allebei in april. En bij allebei kreeg ik veel blauwe hortensia’s, zo werd dat een dierbare bloem.
Daar zal ik hier alle dagen van blijven genieten.
Het voelt gelijk als thuiskomen bij Ineke.
En dan merk ik hoe moe ik ben. Na een heerlijke maaltijd (wat kan ze koken!) en een paar uur bijkletsen lig ik in een lekker bed. De avond is koel, eindelijk geen airco nodig en ik slaap gelijk de klok rond!
Vertrekken naar Nieuw Zeeland gaat ook al niet vanzelf. In alle vroegte krijg ik bericht dat de binnenlandse vlucht van Auckland naar Tauranga is geannuleerd. Zonder enige verder informatie. Ik besluit toch maar op de voorgenomen tijd naar de luchthaven te gaan en te zien wat er aan de hand is. In elk geval ben ik al in het land dus links om of rechtsom kom ik er wel.
De yellow bus is weer perfect voor de transfer. Grappig dat deze bus ook stopt bij een plek waar het vol staat met campers. Mensen die hun camper weer inleveren of hun reis starten, worden dus ook keurig vervoerd van en naar het vliegveld met de yellow bus.
Bij de desk van New Zealnd Air weten ze ook helemaal niet waarom de vlucht geannuleerd is. Er blijkt in de middag nog een vlucht te gaan en ik mag mee. Kijk, dat is weer opgelost en alle tijd om een beetje rond te kijken op de luchthaven en een ontbijtje te doen.
Het leuke van alleen reizen is dat je altijd aanspraak hebt. Altijd wel iemand die een praatje begint. Deze kiwi’s versta ik veel beter dan de Australiërs, daar kon ik soms geen touw aan vast knopen en moest vaak vragen hun woorden te herhalen en liefst wat langzamer, ze slikken veel in…
M’n yogamat mag hier niet mee aan de koffer gebonden. Heb ik geen rugzak meer, kan ik die mat weer dragen. Even overweeg ik die mat hier te laten liggen, dat heb ik ook al vaak gedacht van mijn zonnehoed, ook een lastige vracht. Maar elke keer toch weer blij dat ik die dingen nog bij me heb.
Wat een klein vliegtuig, met propellers. Ik heb het niet zo op die kleine vliegtuigjes, denk altijd dat ze van karton zijn. Maar al gauw zit ik te genieten op mijn plekje aan het raam, van het prachtige uitzicht. Dit is zo leuk. Er wordt lager gevlogen en het is stralend weer. We vliegen langs de kust van de Bay of Plenty (alleen de naam al) en daar zijn veel eilanden en schiereilanden, zo mooi. Ik hou nu al van dit land. Dat gevoel had ik trouwens gisteren al toen we gingen landen in Auckland. Zo mooi heuvelachtig, zo liefelijk en groen.
Na 35 minuten vliegen landen we op Tauranga, zo’n lekker klein vliegveld waar ik gelijk mijn koffertje al uit het vliegtuig zie komen. Gewoon met een trap naar beneden en lopen naar het luchthavengebouw. Nou ja, een soort grote loods.
Van ver zie ik Ineke al staan wachten. En als we elkaar zien lijken de 26 jaren die er tussen zitten, weg te smelten. Wat een heerlijk weerzien. Voorlopig zullen we niet uitgepraat zijn.
We rijden door een prachtig mooi landschap naar Katikati waar ze woont. Wat altijd op mijn netvlies zal blijven zijn de enorme blauwe hortensia’s in het wild langs de kant van de weg in de bermen. Allemaal in volle bloei en zo groot, rijen dik. Het herinnert me aan de geboorte van mijn kinderen, allebei in april. En bij allebei kreeg ik veel blauwe hortensia’s, zo werd dat een dierbare bloem.
Daar zal ik hier alle dagen van blijven genieten.
Het voelt gelijk als thuiskomen bij Ineke.
En dan merk ik hoe moe ik ben. Na een heerlijke maaltijd (wat kan ze koken!) en een paar uur bijkletsen lig ik in een lekker bed. De avond is koel, eindelijk geen airco nodig en ik slaap gelijk de klok rond!
-
01 Januari 2018 - 04:46
Mathea:
Lieve Mineke. Hier bij ons is het net nieuwjaar geweest. Wens je een liefdevol 2018.
Wat mooi om jou verslag te lezen en wat gaat de Tijd toch vlug.
Geniet van al het mooie op je reis. Ik reis op deze manier met je mee.
Liefs Mathea.
-
01 Januari 2018 - 15:25
Edo Gerkema:
Hoi Mineke (en Ineke),
Ook is het hier 2018 geworden en we wensen jullie ook het allerbeste toe voor 2018 !
Veel gezondheid en gezelligheid.
Wat is dat reizen zwaar , h? Waarom doen we dat toch ? Nou ik lees met plezier waarom jij dat ook doet.
Veel genieten daar in dat prachtige Nieuw Zeeland en veel plezier met mijn zus.
groetjes en liefs,
Edo -
02 Januari 2018 - 10:32
Leni Minderhoud:
Wat stoer en optimistisch ben je! Dat is de instelling voor reizen zoals je nu doet. Ik krijg er ook zin in . Al denk ik soms ook, wat een gedoe. Maar er is altijd een oplossing he. Heerlijk zo rentenieren en reizen... en dan die vrijheid. Ik ben al aan het rekenen... jaartje eerder pensioneren en werken wanneer het uit komt zou fijn zijn. Dat is al over drie jaar!
Heel mooi 2018, het begin is er!
Liefs, Leni -
03 Januari 2018 - 21:31
Els Kuiper:
Mineke, ook voor jou het allerbeste voor 2018!! Als ik je verslagjes lees, denk ik dat je hier nog jaren op kan teren! Wat maak je veel mee en altijd komt er weer een oplossing mede door jouw instelling.
Wat leuk dat je je vriendin na 26 jaar weer ontmoet en het lijkt alsof je elkaar nog gisteren hebt gezien. Veel te bespreken, denk ik. Heerlijk al die blauwe bloemen langs de weg. Dat maakt een mens vrolijk!
Ga maar weer lekker verder genieten van al het mooie om je heen..... -
04 Januari 2018 - 19:44
Janneke De Nooijer- Wisse:
Lieve Mineke,
Allereerst de aller allerbeste wensen voor 2018!
Wat heerlijk om je verhalen te lezen en wat fijn voor je, dat je zo geniet van dit grote avontuur.
Wat moet dat een feestje zijn, om nu samen met je vriendin ervaringen te delen. Als je elkaar 26 jaar niet gezien hebt is er vast en zeker heel wat te vertellen.
Nog een heerlijke tijd gewenst lieve Mineke en een warme groet van Janneke. -
09 Januari 2018 - 23:51
Fred Bastemeijer:
Leuk verslag, Mineke! En nog de allerbeste wensen voor het nieuwe jaar. Wat een mooie bestemming! Ik hoop dat je nog meer verlag zal doen!
Liefs, groeten,
Fred b.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
