Nieuw Zeeland - 2

Nieuw Zeeland – 2 – de mensen
In Nieuw Zeeland logeer ik 3 weken bij Ineke. Sommigen van jullie weten dat zij mijn collega was in mijn eerste baan bij het Blindeninstituut Bartiméus. We werkten met vele anderen op de school voor meervoudig gehandicapte blinde en slechtziende kinderen. Dat was een afdeling in Almen in de Achterhoek. We woonden op kamers in Zutphen.
Ineke is 35 jaar geleden geëmigreerd met haar gezin naar Nieuw Zeeland. Ik zag haar 25 jaar geleden voor het laatst. En nu is het of alle tijd daar tussen weg smelt. Wat hebben we het goed met elkaar. Dezelfde humor, de vele herinneringen die we ophalen, en wat blijkt: ook een zelfde way of life die uitgaat van het natuurlijke, het gewone. Zo valt er veel te delen en we kunnen urenlang praten en genieten.
Ze heeft een groot netwerk aan vrienden, kennissen en buren. Wat hier zo leuk is, is dat mensen ook zonder afspraak zo eens binnen vallen. Soms is het een komen en gaan. Ook de buurvrouw komt regelmatig even binnen en niet te vergeten Poppy, het buurhondje. Nou had ik nooit iets met honden, maar dit beestje heeft mijn hart gestolen. ’s Ochtends ligt ze al op me te wachten op mijn stoel op het terras, zo lief. Ze gaat regelmatig mee op onze wandelingen.
Rond de feestdagen hebben we oppas voor kippen van vrienden, de kat van de buren en Poppy in huis.
We worden regelmatig uitgenodigd bij vrienden van Ineke, de mensen zijn bijzonder gastvrij. En hebben brede belangstelling. Wat opvalt is dat ze zo actief zijn, ook op hogere leeftijd. Een rollator of een mankement is geen reden om niet te reizen of van alles te ondernemen. Iedereen heeft een auto (allemaal een automaat hier) en men kijkt niet op een paar kilometers om ergens te komen. De benzine is veel goedkoper dan bij ons. Het leuke is dat niemand opkijkt van mijn wereldreis, wat in NL nog wel eens het geval is. Er is veel ruimte om op jouw manier te leven.
Ik heb even geteld en heb hier zo’n 50 mensen leren kennen, en allemaal even vriendelijk en gastvrij. Dat heeft ook alles te maken met Ineke, haar warme persoonlijkheid en belangstelling straalt uit naar de mensen om haar heen.
Er wordt ook veel gedeeld in materiële zin. Iedereen heeft wel bomen met fruit of noten of groente in de tuin. Er wordt momenteel veel geoogst dus ik zit in een waar paradijs. Citrusvruchten, avocado’s, frambozen, macadamianoten… wordt gewoon binnengebracht want iedereen heeft teveel op het moment dat het rijp is. In sommige tuinen zien we dat het niet eens wordt opgeraapt. Prachtige grapefruits liggen zomaar op de grond. Je zal toch maar zo’n boom in je tuin hebben.
Ineke heeft 4 kinderen en één van de zonen woont een half uur verder op, dat is voor NZ begrippen dichtbij. We gaan er regelmatig heen en ze komen zelf ook langs. Ze wonen op een prachtige plek in de heuvels en zijn gedeeltelijk zelfvoorzienend. Mooie mensen! Bij hen brengen we ook de 1e kerstdag door, maar dan wel buiten op het terras met de mooiste vergezichten.
De weken hier vliegen voorbij. Dit is een land waar ik zeker nog terug kom, als ik naar Bali ga ben ik tenslotte al een heel eind op weg.
Ik ben nu vooral gegaan om Ineke te ontmoeten en dat hebben we in volle glorie gedaan! Het is zeker een land om nog eens rond te reizen. 3 weken is veel te kort om dat te doen. In dit land heb je alle natuur en landschappen onder 1 dak. Bergen, heuvels, zon, sneeuw, vulkanen, regenwoud en wat al niet meer.
Dankjewel lieve Ineke voor de prachtige weken hier en voor alles wat we deelden. Het was niet zomaar makkelijk om weer te vertrekken maar ik kom terug! Duurt vast niet lang.