Van Miami naar Curaçao

Van Miami naar Curaçao
Het Airporthotel in Miami ziet er uit zoals in veel andere steden. Dichtbij de luchthaven, tussen veel andere grote hotels en bedrijven. Omringd door snelwegen, en hier kun je niet eens te voet weg.
Over heel de wereld zien deze hotels er hetzelfde uit. Ik kies ook nog eens voor dezelfde keten, de Holiday Inn, en ik vind dat heerlijk. Tussen al het nieuwe van elke dag op mijn reis, steeds weer zo’n momentje van thuiskomen. Al deze hotels zijn over de hele wereld hetzelfde ingericht en op den duur wordt dat vertrouwd. Niet erg avontuurlijk, maar ik heb avontuur genoeg, steeds weer.
Ik nestel me hier dus weer heerlijk en haal gelijk een paar uurtjes slaap in na een nacht vliegen. Weer een tijdsverschil van 5 uur dus ik mag vroeg naar bed.
Er is een fijn restaurant op de bovenste verdieping wat uitkijkt over de hele verlichte stad Miami. Dat is dan wel weer een plaatje.
De volgende ochtend is het stralend weer en i.p.v. weer op verkenning uit te gaan, laat ik de omgeving voor wat die is. Er is een fantastisch zwembad buiten met fijne ligbedden en daar mijmer ik een dagje weg in de zon, dwalend door alle herinneringen van de afgelopen maanden. Het doet goed om alles zo te laten bezinken en te laten beklijven. Wat heb ik een prachtige tijd achter de rug. Alles trekt als een film voorbij achter m’n gesloten ogen. Af en toe een duik in het zwembad en de dag kan niet stuk. Ondertussen voelt het al dicht bij huis. Het rondje rond de wereld is bijna rond.
Maar er komt nog een hoogtepunt. De volgende dag vertrek ik naar Curaçao waar mijn familie ondertussen is aangekomen om vakantie te vieren. Ik kijk er naar uit om me bij ze te voegen en verlang nu echt naar ze.
Ik heb een prachtige vlucht over de Kariben, het is prachtig zonnig weer en geen wolken. Verschillende eilanden kan ik goed zien liggen, o.a. Cuba waar ik vorig jaar was. Het is een kleine 3 uur vliegen, dus kort vergeleken met veel andere vluchten tot nu toe. Als de daling wordt ingezet zie ik Aruba liggen en voel me dichtbij mijn geliefden. Het ontroert me dat ik ze ga zien!
Ik ben snel door de douane, heb als alleen reizende oudere dame vaak een speciale behandeling. Mijn bagage hoeft ook niet door de extra scan en ik mag zo doorlopen. Vriendelijkheid doet altijd wonderen. Iedereen die ik tegenkom zeg ik vriendelijk gedag en mensen, dat werkt. Het valt me altijd op hoeveel mensen er geen woord zeggen tegen beveiligers of douane personeel. Dat kan anders.
De deuren naar de aankomsthal schuiven open en daar staan ze hoor! Alex met Davina en mijn zus Laura! Wat een blij weerzien. Ik krijg er niet genoeg van en moet ze steeds nog even vasthouden om het zeker te weten. De aankomsthal is te klein voor dit weerzien!
Aangekomen in het leuke vakantiehuis sluit ik m’n grootste kleine vriendje Jermaine ook weer in m’n armen, en zie ik mijn zwager ook weer. Heerlijk. Ik heb het gevoel dat ik thuis ben. Tenslotte ben ik nu al in ons Koninkrijk der Nederlanden in de tropen. Ik ben niks anders dan dankbaar. Voor ALLES!