Kalkbay, aan de Indische Oceaan

21 november

Gisteren zijn we richting Kaapstad gereden. Wat is het indrukwekkend om de Tafelberg te zien opdoemen in de verte, en er steeds dichterbij te komen. Zo vaak op foto's gezien en nu in het echt! De zon staat weer te stralen en het is weer een prachtige rit. Het natuurschoon in dit land verrast elke dag opnieuw. Kaapstad is immens groot en telt 6 miljoen inwoners. We rijden langs de armste townships en ook langs de mooiste villawijken met een rijkdom die ik nog zelden heb gezien. Diepste armoe en grootste overdaad... het schuurt je, het snijdt je, het raakt je tot in je ziel. Wat hebben we er toch een puinzooi van gemaakt in deze wereld. Waar en wanneer hebben we toch een verkeerde afslag genomen. Toen de hebzucht de boventoon kreeg? Het maakt ook klein en bescheiden, want je weet dat Nederland met de VOC hier vooraan stond om de boel voorgoed uit balans te brengen.

Eindelijk zijn we Kaapstad voorbij, dit schiereiland wordt omarmd door prachtige bergen, elke bocht geeft nieuwe vergezichten en daar is de Indiche Oceaan in al haar kleurenpracht, zoals je dat ook in Griekenland ziet. Al die tinten blauw, azuur en turkoois, adembenemend mooi.

Ik heb een heel leuk Hotel (Chartfield) en vanuit de kamer kijk ik uit op de oceaan, wat prachtig!

Na een koffietje en een wandeling langs de zee, vertrekken Pieter en Gerda. Best raar om afscheid te nemen, bijna 3 weken met elkaar opgetrokken en nu op m'n eentje. Ook weer fijn, want dat hoort ook weer bij mij. Ik pak eerst maar eens een uurtje rust, na alle indrukken van de rit en van deze mooie plek. Af en toe is het overweldigend en ik beleef alles intens, ik weet niet hoe dat komt. Misschien omdat ik 3 jaar geen verre reizen met totaal nieuwe indrukken en andere culturen heb gemaakt. Of wie weet is het de leeftijd... ;-) Ik merk dat ik veel na denk over wat de mensen toch heeft bewogen door de eeuwen heen.

Op de kamer merk ik dat ik mijn laptop niet op kan laden, de telefoon gelukkig wel.

Bij de receptie hebben ze een la vol adapters maar er past niks (tja,,, mijn geweldige wereldstekker zit in m'n koffer die op Bali staat... daar heb je nog es wat aan:-)))

Dit is dus misschien het laatste verslag van onderweg, ik ga mijn tijd niet verdoen aan een adapter zoeken. Mijn batterij is nu nog een beetje geladen.

Gisteren nog een lange wandeling gemaakt langs de boulevard naar Sint James, vandaag ben ik van plan de andere kant op te lopen richting Simonstown.

Net een heerlijk ontbijtje achter de rug in het hotel en nu de dag tegemoet!

Dankjewel voor alle leuke reacties op deze verslagen, zowel hier als via de app en andere kanalen. Veel mensen genieten mee merk ik, en het is zo leuk om dat te weten, dat ik niet alleen voor mezelf schrijf, maar ook voor jullie!!!