Wijngaarden en nog eens wijngaarden

4 november

We gaan vroeg op pad om het plaatsje Tulbagh te bezoeken. Vóór de covid periode was dit een levendig plaatsje met flink wat toerisme. Er is veel mis gegaan en het is er niet bovenop gekomen. Verschillende gesloten hotels, gesloten restaurants, wat op een vrijdag wel op valt.

Het is een liefelijk plaatsje, prachtig gelegen en doet wat Engels aan, witte huisjes en tuinen met de mooiste bloemen, zo kleurrijk allemaal. Wat er is, wordt goed onderhouden. Heel leuk om doorheen te wandelen.

In de hoofdstraat is het drukker, vooral voor de Bank staat een lange rij gekleurde mensen. Het is betaaldag, 1x per week kunnen ze hier hun loon ophalen maar daar moet je dus wel voor in de rij... Ik heb regelmatig moeite met dit soort taferelen...

Je kan dit land nooit begrijpen zonder de geschiedenis te kennen en eerlijk gezegd vind ik het dan nog af en toe moeilijk om de situatie zoals die is, een plek te geven.

Ook hier is weer een gezellig koffietentje open voor onze morning coffee en vervolgens rijden we verder. Omgeven door wijngaarden, en die staan er zo fraai bij, al dat diepe groen met de bergen op de achtergrond, is spectaculair. De wijnvelden reiken zover je oog kan zien, 500 hectare is nog maar een gemiddeld bedrijf.

Het gebied is heel rijk en welvarend, elk landgoed ziet er prachtig uit met veel schaduwrijke, oude bomen en alles perfect onderhouden. Vaak schitterend witte gebouwen in de zon. Elk grassprietje op z'n plek...

De naam van elk landgoed is steeds een nieuwe verrassing: "Goed gedacht" , "Twee jonge gesellen" , "Alles verloren" etc. Ik geniet enorm van de taal, kan er niet genoeg van krijgen.

In de berm een bord: "Jy moe nie rommel gooi nie"

We willen naar De twee jonge gesellen, maar die blijkt gesloten. De eigenaren hebben een bruiloft, horen we en dan is alles dicht. De meneer van de security die ons te woord staat, is heel vriendelijk. Als ik hem zo eens bekijk, zie ik dat hij een kogelvrij vest draagt, en zwaar bewapend is. Deze mensen worden ingehuurd als de eigenaren weg zijn... het geeft weer veel te denken en te verwerken.

We besluiten naar De Saronsberg te gaan, een wijnlandgoed vlakbij. Het is wel heerlijk om op pad te zijn met mijn lieve vrienden die de omgeving al zo goed kennen en de juiste plekken weten te vinden.

Het is een pracht van een plek, een grote oprijlaan en we passeren een grote vijver, kunstobjecten en komen bij het grote huis met de wijnkelders.

Mooie zitjes buiten en we worden hartelijk ontvangen. Gelukkig hoef ik zelf niet de keuze te maken in wat we gaan proeven. Ik weet er niks van.

Maar gaandeweg begin ik te snappen dat er wijn en wijn is. Zelfs ik proef de verfijnde verschillen, dit streelt dus echt je tong. Wel een dingetje hoor als je maanden lang geen alcohol hebt gedronken. Piepkleine slokjes zijn m'n redding, anders had ik snel in het gras gelegen hier onder de tafel.

Er is binnen, behalve kelders, ook nog eens een behoorlijke kunstexpositie te bekijken.

Zo te zien levert de wijn naast een bestaan, ook een rijke verzameling aan kunst op.

Hier in de tuin zitten is haast onwezenlijk, het is hier zo mooi met al die oude bomen en de vijver. En dan die schone pure lucht hier, de diepblauwe hemel... paradijselijk. (vergelijkbaar met Nieuw Zeeland)

Als we de Full circle hebben geproefd - een meermaals bekroonde rode wijn - gaan we verder naar landgoed "Montpellier", ook weer een prachtige locatie en dan is het hoog tijd voor de lunch daar.

Ook de rit terug naar huis is weer een lust voor het oog. Wat een mooie dag!

5 november

Tijd voor een dagje in de buurt zonder programma, om alles eens even goed te laten bezinken.

In de loop van de dag wandel ik naar de hoofdstraat, waar het levendig is. Voor het eerst hier een beetje struinen op m'n eentje. Het is te zien dat het zaterdag is is. Mensen hebben tijd, maken praatjes en genieten van de mooie dag. Er zijn wat winkels voor de eerste levensbehoeften en ik kom terecht bij de Nursery, een kleinschalige plantenkwekerij, met veel liefde en zorg aangelegd. Het is er gezellig druk zo in het weekend. Er is een behoorlijk restaurant bij, zo smaakvol ingericht. En overal stroomt water, klateren er fonteintjes en de planten vormen een niet te beschrijven kleurenpracht. Zo mooi om hier rond te lopen. Dit is geen Intratuin!!! Kleinschalig en je kan er alles toch vinden. Veel kruiden ook en het staat er zo mooi bij. Er is ook een winkel met leuke cadeautjes en vooral vol met kristallen. Er worden hier in de buurt ook veel kristallen gewonnen. Veel van de kristallen hier in de winkel, worden door de eigenaren zelf gezocht met hamer en beitel. Ik laat me vertellen dat op deze manier de kristallen niet schrikken van explosies met dynamiet. Zo blijven ze puur qua energie.

Ik geniet er vervolgens van een heerlijke koffie met een stuk chocoladetaart. Ze kunnen er wat van hier. Ik ga aan een grote tafel zitten waar meer mensen zitten, en je hebt gelijk een praatje. Het is genieten.

De rest van deze dag is tuin, zwembad, lezen, schrijven en alles laten bezinken.

What a life my dear!