De Atlantische Oceaan... what an amazing grace

10 november.

Een stralende dag en het belooft warm te worden. Prima dus om naar de kust!

We vertrekken al vroeg, want de afstanden zijn hier groot. Op de kaart die ik heb, zou je denken dat je er snel bent maar niets is minder waar.

We verlaten de bergen en rijden door een prachtig heuvellandschap, glanzend in de zon. Zo ver het oog reikt zie je de korenvelden, een gouden glans. Wat ziet dat er rijk en welvarend uit, prachtig! Steeds op en af de heuvel en elke keer een geschenk voor het oog als je achter de heuvel komt. Regelmatig ook velden met vee, ook glanzend in de zon. Wat die precies eten weet ik niet want het zijn geen groene weilanden, het lijkt dor en droog. Af en toe een immens grote boerderij, in the middle of nowhere. Hier moet je een half uur rijden naar je buren. We stoppen bij zo'n "plaas" en het is of de tijd stil heeft gestaan. Er is hier een winkel en een restaurant. Ook een grote zaal waar op dit moment de boerenvrouwenvereniging bij elkaar komt. Die zijn echt een dagje uit. Het is heel christelijk en vroom ,overal hangen bijbelteksten. En ik moet er gelijk bij zeggen dat de kerken hier een wezenlijke bijdrage geven aan de maatschappij. Veel liefdewerk zonder al te veel gepreek en werkelijke naastenliefde. They walk their talk!!!

Er is ook een groep gehandicapten te gast die van taartjes zitten te smullen.

Ondertussen is er een dame in de winkel cadeautjes aan het inpakken voor elk van deze mensen. Ze straalt er blijmoedig bij en zegt: "just trying to spread a little sunshine, the world needs it" Ik denk dat ze misschien meer bijdraagt dan de vele NGO's die hier zitten. Daar heb ik al wat verhalen over gehoord. Als er geld in het spel is, verdwijnt het toch zo vaak in verkeerde zakken.

Maar hier wordt genoten. Er is ook een optreden van iemand die smartlappen zingt, afgewisseld met christelijke liederen. Het Afrikaans begin ik steeds beter te verstaan nu ik de structuur van de taal door krijg.

We vervolgen onze weg en zien in de verte de oceaan opdoemen, zo schitterend in de zon. Het is hier ook zó licht, net als in Nieuw Zeeland lijkt de blauwe hemel hier ook hoger.

Het Zeeuwse licht is echt een toontje lager.

De visserij is hier aan veel regels gebonden en het is niet eenvoudig om vis te kopen. Er zijn geen viswinkels. Maar Gerda weet de illegale plekjes en ergens in een hoekje van de haven wordt er gerommeld, gekeurd en onderhandeld. Dat gaat zo razendsnel dat ik het niet kon volgen :-))

We gaan lunchen met zicht op de Atlantic met een prachtig strand in een baai. Hier liggen zulke mooie schelpen, zo groot ook. Ze zijn teer dus iets voor de kleinkids mee nemen is geen optie, dan kom ik thuis met gruis.

Na de lunch gaan we een strandwandeling maken. Wat een pure onvervuilde lucht hier en een lekker briesje. Het water is koud aan de voeten maar brengt een frisse tinteling. Pieter duikt er zelfs in, maar mij te koud dit. En je moet echt wel aan de kant blijven. De golven zijn reusachtig en gracieus. Ze slaan in een langzamer tempo om dan aan de Noordzee.Wat een schoonheid van diepblauw, blauwgrijs, lichtblauw en schitterend wit in de branding.

Rozig en vervuld van deze overvloed aan indrukken rijden we terug, nu met de zon al wat lager, wat mooie pasteltinten geeft op de heuvels en in de lucht.

Het was een pracht van een dag.