De Borobudur op Java

Yogyakarta en de Borobudur op 7 december 2017
Al jaren ben ik van plan om een keer naar Java te reizen om de beroemde Borobudur te bezoeken. Mijn laatste deelnemer op Bali blijft nog wat langer en we komen er achter dat we dezelfde wens hebben. Zo zijn de plannen snel gemaakt! We hebben geen zin om per boot te reizen en op Java te overnachten. Mijn gast heeft al een pittige reis moeten maken om Bali te bereiken vanwege de vulkaan en de gesloten luchthaven. Het zou wederom 4 uur taxi, 2 uur boot en 10 uur bus betekenen. Dus kiezen we voor een retourtje per vliegtuig met Garuda, omdat we dan vroeg kunnen vertrekken en ’s avonds laat terug kunnen zijn.
Om 5 uur in de ochtend staat onze driver Budi ons al op te wachten, en op dit tijdstip zijn er geen files. We zijn vliegensvlug op Denpasar Airport.
De vlucht is lekker op tijd en we hopen dat dat vanavond ook nog allemaal functioneert. De vulkaan staat nog steeds op uitbarsten maar dat kan ook nog maanden duren. Daar wacht je niet op!
Door een uur tijdsverschil zijn we voor 8 uur al in Yogya. We worden overal belaagd door taxichauffeurs die ons maar wat graag naar de tempel brengen, 40 km verderop voor onfatsoenlijke prijzen. We slagen er in ze van ons af te schudden, al houden sommigen het wel heel lang vol. We doen net of we hier elke dag komen en we gokken goed. Buiten gekomen lopen we precies de goeie kant op om bij de bussen te komen. Het is een grappig systeem, je loopt een glazen container in, je koopt een kaartje en je komt bij een deur waar de bussen precies voor stoppen. Er loopt een mannetje met een microfoon steeds de buslijn om te roepen. Een vriendelijk meisje schrijft precies op waar we over moeten stappen om uiteindelijk bij de busterminal voor de Borobudur te komen. We zitten midden tussen de Javanen die naar hun werk gaan. Het is een hele rit, zeker een half uur door de stinkende stad. Wat een verkeer en wat een uitlaatgassen... Blijkbaar niet gebruikelijk om als tourist zo’n bus te nemen en iedereen is allervriendelijkst en behulpzaam. De bus is niet nieuw en dat is zachtjes uitgedrukt. Het rammelt en rookt van alle kanten maar we komen er wel.
Bij de busterminal is het ook gelijk duidelijk, vrij kleine bussen die wachten tot ze enigszinsvol zijn. Deze bussen zijn nog ouder en geschikt voor kleine mensen. Opgevouwen met onze lange benen zijn we een uur en 1 kwartier later waar we willen zijn. Maar dan ben je nog niet bij de tempel. We gaan verder met een riksha waar we net samen inpassen omdat we niet breed zijn.
Vervolgens blijken we nog een stukje te moeten lopen, dus eerst maar wat eten. Daar zullen we geen spijt van krijgen want die energie gaan we nodig hebben. Er zijn allerlei dubieuze restaurantjes en het is niet druk dus ze willen ons allemaal wel naar binnen sleuren. We kiezen voor een paar goed gekookte hete producten en dat is erg lekker. Een soto ayam doet het altijd!
En dan de tempel. Wat een enorm bouwwerk, nog eens veel groter dan je denkt. De hoogte is 35 meter en het is in feite een enorme piramide met een plat dak. Het is flink heet en de tempel ligt helemaal in de zon. Wat een indrukwekkend en prachtig gebouw. Dit is echt de mooiste tempel die ik tot nu toe heb gezien. En ik heb er al heel wat gezien.
Op elk niveau loop je om de hele tempel heen, clockwise, en wat is het warm. Naar een paar rondes kom ik in een mooie cadans terecht en dan gaat het wat lichter. Gelukkig heb ik nog even een hoed gekocht. En de rondes worden steeds kleiner. Het is afzien, maar wat een geweldige beloning als je boven bent. Marlies heeft prachtige foto’s gemaakt waarvoor veel dank!
Uiteindelijk dalen we weer af, nu met de rechte trap. Ik vond het een hele mooie ervaring. We nemen weer een riksha en de bus terug naar Yogyakarta, wat een drukte. We zitten in de spits en het duurt lang. Het idee om in de stad te eten lukt niet meer, vanaf de busterminal kiezen we voor een taxi naar de airport. Even lekker zitten is nu ook fijn.
We hebben nog tijd om bij de luchthaven te eten en vervolgens gaat de reis terug naar Bali, meer dan op tijd en om 23 uur staan we weer op Denpasar airport. Budi wacht ons alweer op en in de taxi vallen we al in slaap. Om 24 uur zijn we weer in Kedungu. Wat was dit een prachtige dag! Om niet te vergeten. En ik zal iedereen aanraden om hier een keer naar toe te gaan.